2200 km on the road

8.05.22
Locatie: Saint-Pardon, Frankrijk
De afgelopen week is echt voorbij gevlogen, de tijd lijkt steeds sneller te gaan. De laatste keer dat ik heb geschreven stond ik in Challans en ben ik vervolgens naar Taugon gereden. Sindsdien ben ik ook nog in Agrefeuille-d’Aunis, Mornac-sur-Seudre, Laruscade en Bordeaux geweest. Ik zit nu in Saint-Pardon aan de Dordogne. Voor degenen die niet alle plaatsen op willen zoeken op Google Maps (wat begrijpelijk is), reis ik nu in het zuid-westen van Frankrijk. Ik zal de afgelopen week even opbreken per plaats waar ik geslapen heb.

Taugon, hier heb ik twee nachten gestaan. Op een groot grasveld naast een kanaal stonden een heleboel campers met visfanaten. Toen ik daar aankwam heb ik toch echt een kleine blunder gemaakt wat onnodige stress heeft opgeleverd. Op een of andere manier heb ik de bus stil gezet tijdens het steken zonder hem in P (de parkeerstand bij een automaat) te zetten en de sleutel omgedraaid in het contact. Ik was nog niet klaar met steken dus toen ik de sleutel weer om wilde draaien in het contact ging er een rood dashboard lampje knipperen die aangaf dat de accu leeg was. Dat was wel een heel bijzonder verhaal want ik had net twee uur gereden. Ook de sleutel kon ik niet meer uit het contact krijgen. Met mijn beperkte auto kennis heb ik eerst even gegoogled en daarna mijn vader gebeld. Na een korte discussie, want het was zo’n raar verhaal, kreeg ik de vraag “Staat die wel in de P?”. Het enige wat ik op dat moment nog kon doen was heel hard lachen, mezelf voor m’n kop slaan en de bus goed parkeren. De volgende dag wilde ik graag even actief worden na veel te lang in mijn bed te hebben gelegen en ben ik een eind gaan hardlopen, dat is echt de beste manier om de omgeving te verkennen ben ik achter gekomen. Zeker op plekken waar de wegen niet goed genoeg zijn voor een longboard. Ik ben een brug overgestoken die alleen op de voet kon (en zelfs op de voet was ik bang om op een verkeerde plank te stappen). Het leuke van Frankrijk is dat ze niet vaak doen aan logica, zo beland ik regelmatig tijdens het hardlopen ineens off-road. Ik ben nagenoeg altijd te koppig en denk dan “Oh maar ik zal vast straks weer op een verharde weg uitkomen” (Spoiler: dat is nog nooit het geval geweest). Het lekkere van hardlopen in de zon vind ik zweten, dan heb ik echt het gevoel dat ik het meest sportieve persoon op deze aarde ben. Toch is zoveel zweten fijner met de gedachte dat je daarna heerlijk onder de douche kan springen. Gelukkig heb ik een douchekop bij me en was dit grasveld groot genoeg om zonder teveel ongemakkelijkheid in mijn sportkleding te gaan staan douchen. Bibberend van de kou (want 22 graden is best warm maar volledig doorweekt door koud water toch best fris) heb ik ook meteen even een handwas gedaan met mijn scrubba wash bag. Dat is een tas die ik voor mijn verjaardag heb gekregen waar je kleine hoeveelheden was snel in schoon kan krijgen door de bobbeltjes aan de binnenkant. De uitleg van google zal vast beter zijn dan die van mij, dus zoek het even op als je benieuwd bent. Door een constructie van touw en stoelen heb ik een prachtige waslijn gemaakt en had ik in een ogenblik weer allemaal schone kleding. De volgende ochtend heb ik ook nog een handwas gedaan. Nadat ik alles in de bus opgeruimd had en ‘rij klaar’ had gemaakt was de was nog niet droog. Gelukkig kan een waslijn ook prima in een bus gespannen worden, strandlaken eronder om het eventuele vocht op te vangen en ik was klaar om te vertrekken!

Agrefeuille-d’Aunis, een parkeerplaats naast Lac de Frace die gedeeltelijk voor campers gereserveerd is. Ik had gelezen dat op deze camperplaats een serviceplek is waar ik nieuw water kon halen, wat ik hard nodig had na mijn douche bij Saint-Pardon. Helaas heb ik die uiteindelijk niet meer gevonden, toch leverde het wel een leuk plekje op. Lac de Frace is een groot park bij een meer met een speeltuin, bruggen, picknicktafels, toiletten (word ik altijd blij van) en in het geheel een gezellige uitstraling. Op 3 mei was het mijn doel om internationale postzegels te kopen, het feit dat alle ‘La poste’ winkels dicht zijn tussen half één en half drie levert bij mij dan toch weer een kleine cultuurschok op. Als echte ongeduldige Nederlander heb ik niet gewacht tot half drie, maar ben ik gaan uitzoeken hoe het apparaat werkte dat buiten de winkel stond. Na een hele tijd geprutst te hebben lukte het om een postzegel te kopen voor een lettre prioritaire internationale. Deze postzegel is zo enorm dat het met geen mogelijkheid op mijn ansichtkaart past zonder het over tekst te plakken. Toen kreeg ik de fantastische tip van mijn moeder om zelf een envelop te knutselen. Dus met wat blaadjes uit een schrift, een schaar en plakband ben ik aan de slag gegaan. Ik heb inmiddels gehoord dat de envelop heelhuids en zonder kleerscheuren is aangekomen, dus ik ben zo trots als een pauw op mijn eigen knutselkunsten. Toch ga ik binnenkort maar even langs een La Poste om bij een medewerker een heel vel met normale internationale postzegels te kopen. Vervolgens ben ik doorgereden naar mijn volgende bestemming, in Rochefort heb ik even mijn toilet geleegd en water bijgevuld. Daar ben ik er ook met enige teleurstelling achter gekomen dat Rochefort helemaal niets te maken heeft met het kaasje Roquefort, een kaas die ik overigens helemaal niet lekker vind, maar het idee was leuk.

Mornac-sur-Seudre, dit dorpje staat op de lijst ‘Les Plus Beaux Villages de France’. Een onofficiële lijst met een aantal criteria zoals; maximaal tweeduizend inwoners, minimaal twee artistieke, historische, wetenschappelijke of pittoreske locaties, etc. Er staan nu 164 dorpen op deze lijst, wat ik wel grappig vind, want toen ik een aantal dagen geleden keek waren dat er nog 159. Ik ben het absoluut met de lijst eens, het is een onwijs gezellig dorp met een heleboel leuke winkeltjes en een interessante geschiedenis. De gemeente is bekend om zijn oesterkwekerijen, deze kan je zien als je door de kleine binnenhaven loopt. Dichtbij de camperplaats waar ik stond was ook een klein skatepark waar ik een tijd heb geprobeerd om mijn skills te verbeteren. ’S middags ben ik uitgebreid al mijn boeken en tijdschriften over fotografie gaan lezen om meer te leren over de belichtingsdriehoek (ISO, sluitertijd en diafragma). ’S avonds ben ik op mijn longboard gestapt met mijn camera om m’n nek en statief in de hand om opzoek te gaan naar de mooiste plekjes om foto’s te maken. Later op de dag is het licht wat zachter en is de kans op goede foto’s groter, zeker voor een amateur fotograaf zoals ik.

Laruscade, voordat ik naar Laruscade reed heb ik een tijdje op de parkeerplaats gezeten bij de intermarché. Met een kussentje op de vloer lunchen terwijl ik probeer het wifi-signaal van de intermarché op te vangen. Niet alle intermarché’s hebben wifi, ik denk dat alleen hypermarché’s het hebben. Ik weet eigenlijk niet meer zo heel goed hoe ik in Laruscade ben beland, maar ik ben blij dat ik ernaartoe gereden ben want het is er prachtig. Midden in het bos ligt een vismeer ‘Lac du petit broustier’, rondom het meer stonden de hele dag een aantal vissers en in de avond verzamelden er een aantal auto’s aan de overkant. Op 6 mei ben ik enthousiast tien kilometer gaan hardlopen/wandelen, ik kon tien minuten lang niet stoppen met glimlachen omdat een hertje zomaar voor mij de weg op sprong en daarna het bos in dook. Daarna hebben we elkaar nog een tijdje aan gestaard voordat het voor ons beide weer tijd was om door te rennen. Mijn plan is om de tien kilometer elke keer ietsje sneller te kunnen rennen, waarschijnlijk heb ik over een week alweer een ander plan, maar het is een leuk doel. Verder maak ik mijn dagen vooral vol met boeken lezen en liggen in de zon. ’S avonds laat ben ik nog mijn bed uit gegaan om mijn achterklep op slot te doen, dicht was die al, maar ik vind op slot toch wel een fijn idee. Buiten stond ik even stil om naar de sterren te kijken, totdat ik me bedacht dat ik in the middle of nowhere sta, met een bos achter me en het zo donker is dat ik niets om me heen kan zien. Ik denk dat ik vijf seconden later weer in mijn bed lag met alle deuren en ramen dicht. Toch werd ik weer een keer wakker van het gepiep van mijn huishoudaccu. Ik had echt beter moeten opletten bij NaSk (Natuur- & scheikunde) op de middelbare school, want ik snap helemaal niets van volt en watt. Het is mij een raadsel dus ik zal binnenkort even wat hulp proberen in te schakelen. De tijdelijke oplossing is dat ik gewoon altijd mijn koelkast uit heb staan, maar dat beperkt mijn maaltijd keuzes wel. Het is echt nog even uitzoeken wat voor maaltijden ik allemaal kan maken met eten dat lang houdbaar is en niet verplicht in de koelkast moet. Tot nu toe is een goede salade met wat chipolata worstjes wel mijn go-to optie. Ik heb een kookboek gekregen voor mijn verjaardag en die ben ik al volledig aan het doorbladeren om het allemaal wat gevarieerder te maken. Zaterdag 7 mei was het een feestdag! Er is er één jarig en dat is mijn vriend, Lucas. Helaas is het wat moeilijk om op 1063 km afstand een verjaardag te vieren maar wakker bellen om twaalf uur kan gelukkig altijd. Als hij hier in Frankrijk (of in Spanje) is gaan we het even goed inhalen.

Bordeaux (niet overnacht),
7 mei. Ik had geen idee wat ik kon verwachten van Bordeaux. Ik heb de bus op een parkeerplaats gezet en ben naar de beroemde fonteinen gelopen, een lange wandeling langs de Garonne was geen vervelende route. Hoewel ik lichtelijk spijt had van de lange zwarte spijkerbroek die ik aan had. Langs de boulevard hangt er een enorm ontspannen en leuke sfeer, op een warme zaterdag is iedereen buiten. Skaters, dansers en zon genieters. Links en rechts komen mensen op elektrische steppen en fietsen langs zoeven. Op de ‘place des Quinconces’, het grootste plein van Frankrijk, was een soort markt/ tentoonstelling/ expositie/ verkoop? Het plein wordt regelmatig gebruikt voor evenementen, op deze markt stonden allemaal kramen met antiek, sieraden, kleding, boeken en schilderijen. Aan het einde stonden een heel aantal eetkramen. Terwijl ik op een randje naast een groep skaters zat bij de fontein ben ik aangesproken met de vraag of ik hier woonde en of ik wist waar iets was. Blijkbaar zie ik er niet uit als een toerist! Verder het centrum in was het echt enorm druk, ik ben voor de fun nog even een Zara winkel in gelopen, dat is echt spelen met je leven op zo’n drukke dag. Ik bedenk me altijd in zo’n winkel dat zodra ik daadwerkelijk iets leuks heb gevonden, ik ook nog in de rij moet gaan staan. Dan ga ik toch liever met een smoothie in de hand door de stad lopen.
9 mei. Ik zit nu in een café ‘Books & Coffee’ in Bordeaux. Dit is echt een aanrader! Het is een onwijs gezellig, sfeervol cafeetje met een lekker menu, hier en daar zitten mensen te werken op hun laptop en buiten zitten er mensen in het zonnetje. Ik hoopte dat er wifi zou zijn maar bij aankomst werd mij verontschuldigend verteld dat de wifi het tijdelijk niet deed. Naja, geen probleem, ik kan in ieder geval veel schrijven, foto’s uitzoeken en de sfeer maakt het voor mij al goed. Ik ben hier vandaag terug gekomen omdat het in het weekend verboden is om met laptops in het café te zitten, logisch aangezien ze de plekken hard nodig hebben door de drukte. 


Saint-Pardon, mijn vader heeft een tijd geleden een bericht gezet op een camperforum. Met de vraag waar veel jongeren/camperaars waren in Frankrijk zodat dat mij zou helpen om contacten te vinden. Gisteren kreeg hij een bericht dat bij Saint-Pardon vanuit het niets twee keer per dag een enorme vloedgolf was wat veel aantrekkingskracht uitoefende op surfers, kanoërs, etc. Vol enthousiasme ben ik hierheen gereden en aangekomen staat er precies één caravan die er volgens mij het hele jaar door staat. De man uit die caravan kwam even later bij mij aankloppen om in het frans te vertellen dat ik water kon halen bij het tennis veld. Na mij even vol verbazing aan te hebben gekeken dat ik geen vloeiend frans spreek is hij weer weg gelopen. Later heb ik hem ook nog uitgebreid midden op het grasveld zien plassen, rare mensen. Ik ben ook weer gaan hardlopen, ik lijk het wel leuk te vinden. Halverwege ben ik nog gebeld om even virtueel een klein beetje bij moederdag te zijn dus hijgend en zwetend heb ik toch nog even contact gehad met het thuisfront. Ondertussen zitten mijn benen onder de muggenbulten van (denk ik) de tijgermug. Na even snel onderzoek te hebben gedaan, google is mijn beste vriend, weet ik in ieder geval (bijna) zeker dat ik (binnenkort) niet dood ga.

Ik ben de 2000 kilometer al voorbij, op naar de volgende 2000! Ik ga nu de bekende kustplaatsen van Zuid Frankrijk opzoeken, hopelijk zijn daar wat meer camperaars en surfers.

10.05.22
Locatie: Arès, Frankrijk 
Nadat ik gisteren een halfuur op de parkeerplaats in Bordeaux heb gestaan om opgedroogde, bedorven havermelk uit mijn bijrijdersstoel te poetsen met azijn ben ik doorgereden naar Lège-Cap-Ferret. Ja, het is inderdaad dom om een vuilniszak met daarin een pak melk op de bijrijdersstoel te leggen en daarna te gaan rijden. Vervolgens de hele dag weg te zijn, natuurlijk is het pak melk dan open gegaan over mijn hele stoel (en jas die op de stoel lag). Maar het is redelijk schoon geworden! Lège-Cap-Ferret is echt een hele mooie plek, er zijn meerdere camperplaatsen voor onder en boven de twee meter. Er staan een heel aantal campers en ook busjes dus misschien weet ik nog contact te leggen, ik ga nu in ieder geval de goede kant op wat jeugd en camperaars betreft. Ik ben vanochtend even snel naar Arès gereden om boodschappen te doen en de blog te uploaden. De rest van de dag wordt een kwestie van in mijn bikini in de zon aan het strand liggen.