De trek naar het Zuiden

28.04.22
Locatie: Brehec, Frankrijk
Ik sta nu op een plek waar heel veel herinneringen liggen voor mijn moeders familie. Brehec, een strand in Bretagne waar ze vroeger veel op vakantie zijn geweest. Na een appje te hebben gestuurd in de familie groepsapp over waar ik was kreeg ik al snel veel enthousiaste reacties, "om de hoek is een rots waar we altijd vanaf sprongen de zee in", "ga op zondag naar de kerk, daar werden we altijd uitgenodigd om mee te eten", ''heb je een skateboard bij je? Je kunt er fantastisch skaten". Het laatste advies heb ik absoluut opgevolgd, met mijn longboard ben ik de weg op gegaan en mijn oom had gelijk, je kan er fantastisch skaten. ’S middags ben ik ook nog een eind gaan hardlopen om de omgeving te ontdekken, op het strand van Brehec liggen tijdens eb alle boten op het strand. Ook zag ik dat het hele strand bezaaid was met kleine gaatjes en daarnaast hoopjes zand. Weet iemand wat dat precies is? Volgensmij zijn het een soort kleine kreeftjes, maar misschien heeft iemand er meer verstand van.
Ik blijf hier stiekem nog een extra nacht, officieel is het verboden om hier meer dan 24 uur te staan. Maar gelukkig heb ik altijd de mogelijkheid om een domme toerist te spelen die geen Frans spreekt. Zoals mijn opa altijd zei ‘Je ne don’t speak French’.

Ik heb zojuist besloten mijn tempo naar het Zuiden te verhogen. Ik zal een opsomming geven van mijn redenen:
- Lange, koude avonden.
- Geen gezellig avond/nacht leven.
- Überhaupt koud weer.
- Meer vakantiegangers in het zuiden, dus grotere kans om mensen te ontmoeten.
- Vulling van mijn dag, lekker veel in de auto zitten, muziek en franse radio luisteren.
- Even een verandering van ‘omgeving’, hoewel de Franse kust schitterend is, heb ik zin in iets anders.
Ik merk dat ik bang ben om iets mis te lopen op het moment dat ik sneller doorrij en langere afstanden maak. Maar, ik ben achttien jaar oud, ik heb nog een heel leven voor me om de hele wereld te ontdekken. Zeker Frankrijk zal geen probleem zijn.

29.04.22

Locatie: Brehec, Frankrijk
Beep, beep, beep, beep. Heerlijk om ’s ochtends wakker te worden van gepiep in je droom, wakker te worden en te ontdekken dat dat gepiep onderdeel is van het echte leven. Het is 8 uur, toch ga ik maar even op onderzoek uit, de oorzaak is snel gevonden, mijn huishoudaccu. Na even snel te Googlen werd het mij duidelijk dat die zo leeg was dat hij aangesloten moest worden op een energiebron, anders zou het batterijschade als gevolg hebben. Op de plek waar ik sta in Brehec is geen stroomvoorziening, dus de enige andere oplossing is om een heel stuk te gaan rijden. Met de hoop dat het een zonnige dag wordt, zodat mijn zonnepanelen ook nog hun bijdragen kunnen leveren.

De morgenstond heeft goud in de mond. Het is waar, volgensmij heb ik in de afgelopen twee weken nog nooit zoveel gedaan op een dag. Ik ben een stukje gaan rijden met het plan om op een gegeven moment een supermarkt op te zoeken zodat ik ontbijt kon kopen. Onderweg kwam ik steeds bruine bordjes tegen die naar uitzichtpunten leiden, ik denk dat ik wel vijftien uitzichtpunten heb gezien. Om even een beeld te schetsen; ik kom aanrijden bij een uitzichtpunt, spring uit de bus in een veel te grote grijze joggingbroek en een trui (het is namelijk absoluut te vroeg om een spijkerbroek te dragen). Ik loop met mijn camera naar de rand, maak een paar foto’s, ren een eindje de heuvel op en neer, ik stap in en ik rij weer weg. Dat dus zo’n vijftien keer, tot ik er wel klaar mee was en naar de Intermarché hyper ben gereden. Daar heb ik uitgebreid boodschappen gedaan en stress gehad bij de kassa. Mijn pinpas lag namelijk nog in de bus en ik zag dat mijn telefoon moeite had met het bereik. Al mijn boodschappen lagen op de band dus stel je voor dat het betalen niet zou lukken met mijn telefoon en dat ik dan heel ongemakkelijk in het Frans moest gaan uitleggen dat mijn pinpas in de auto lag. Maar zoals met de meeste scenario’s die mijn hoofd bedenkt, kwam het gelukkig niet uit. Vervolgens heb ik met een schroevendraaier en een aantal schroefjes de laatjes in mijn bus gemaakt. Het bovenste laatje zat niet meer vast in de rails en was er tijdens het rijden volledig uitgevlogen. Ook het schuifslot dat ik er al eerder op had gezet met de verkeerde (te lange) schroeven heb ik vastgezet. Vervolgens ben ik bij een winkeltje gaan vragen of ik postzegels kon kopen, maar helaas hadden ze daar alleen postzegels voor binnen Frankrijk. Dus de helft van mijn van tevoren ingestuurde Franse zinnetjes heb ik niet hoeven gebruiken. Daarna heb ik getankt, 250 kilometer gereden, geluncht, doorgereden naar een Super U om daar mijn toilet te legen en nieuw water te pakken (ze hebben daar een serviceplaats) en vervolgens heb ik nog twintig minuten in de file gestaan om eindelijk bij een camperplaats aan te komen. Voordat ik eten heb gemaakt heb ik me ook nog even voor drie extra studies aangemeld via Studielink. Daarmee heb ik me ingeschreven voor het maximale aantal van vier studies, voor 1 mei (uiterste inschrijfdatum dat je niet afgewezen kan worden). Al met al, een productieve en leuke dag. Nu is het weer tijd om lang uit te slapen, doelloos en inefficiënt te zijn.

30.04.22
Locatie: Bouin, Frankrijk
Vandaag was een wat moeilijkere dag. Na het ontvangen van een tegenslag, mijn eerste boete voor snelheidsovertreding, werd het me allemaal een beetje zwaar. Hoewel het goed is dat ik de boete heb ontvangen, nu let ik namelijk beter op mijn snelheid, kan mijn perfectionisme dat toch niet zo goed aan. Mijn vader sprak de wijze woorden ‘Perfectionisten moeten rationeel zijn, anders worden ze helemaal gek’. Helaas is mijn ratio/emotie verhouding niet helemaal in balans. Op zo’n moment vind ik het dan lastig dat ik niet echt een doel heb, ik had mijn slaapplek voor de nacht nog niet eens gevonden en dat ik dan al die beslissingen in mijn eentje moet maken. Ook is mijn data nu toch echt wel goed op dus afleiding van mijn telefoon heb ik ook niet echt. Gelukkig is deze maand bijna voorbij en dan ontvang ik weer nieuwe data, haha. Uiteindelijk toch maar achter het stuur gekropen en naar een kleine parkeerplaats aan de kust gereden. Overdag was de locatie niet zo bijzonder maar als ik had geweten hoe mooi de zonsondergang hier zou zijn, dan had ik niet veel anders gedaan dan dat ik nu heb gedaan, maar toch maakt het mij wel weer een heel blij meisje. Mijn longboard heeft nu zijn permanente plek gekregen naast de bijrijders stoel, daar blijft die klem zitten tijdens het rijden en kan ik er altijd bij. Ik kom net terug van langs de kust skaten om de zonsondergang achterna te racen.
Ik ben op dit moment weer even flink aan het bijschrijven, ik heb de tijd omdat mijn voorbereiding in het downloaden van boeken niet zo best was. Tot mijn grote teleurstelling kwam ik er vanmiddag achter dat ik het volgende boek in de serie niet heb gedownload en met de laatste tien pagina’s van een boek ga ik de avond niet vol krijgen. Dat wordt morgen weer een tripje naar de McDonald's voor de wifi. Iemand nog andere tips om wifi te vinden?
Alleen zijn en verveling zorgt gelukkig wel voor creatieve oplossingen om tijd te vullen. Dit is moeilijk om uit te leggen, maar een houdertje waar ik mijn afvalzak altijd omheen hang was kapot gegaan. Het scharniertje (-achtig iets) was kapot gegaan en daardoor kon ik het houdertje niet meer ophangen. Uiteindelijk ben ik een uur bezig geweest om een speld uit mijn naaisetje om te buigen zodat het de twee onderdelen bij elkaar hield. Mijn handen zijn nu lichtelijk verbrand van toen ik probeerde met een aansteker de speld te verhitten en ik heb mezelf meer dan één keer geprikt met de speld, maar uiteindelijk is het gelukt!

1.05.22
Locatie: Challans, Frankrijk
Labour day, een dag waarop zelfs de openingstijden van Google Maps niet meer te vertrouwen zijn. Ik heb zo’n vijf minuten op de parkeerplaats van de Intermarché stil gestaan om te kijken naar alle auto’s die de parkeerplaats op kwamen rijden, een rondje reden en er in een rijtje weer van weg reden. Uiteindelijk heb ik ook maar geaccepteerd dat het echt dicht was en ben ik naar de Carrefour City gereden, waar zo ongeveer de hele stad zich verzameld heeft om toch nog even snel boodschappen te doen.