Van strand, naar land

17.04.22
Locatie: Courtonne-la-Meurdrac, Frankrijk
Dat was een enerverende rit. Ik kies altijd de route zonder tolwegen, puur omdat die vaak veel leuker zijn. Ik stap mijn bus in, selecteer vrolijk de goede route en rij weg. Muziekje aan en ik had echt zin om weer een lang stuk te gaan rijden. Tot ik tot mijn grote verbazing ineens voor twee tolpoortjes sta. Nou allemaal leuk en aardig, maar ik heb nog nooit gekeken naar wat er daadwerkelijk allemaal gebeurd bij zo’n apparaat. Omkeren was ook geen optie, dus prima. Uiteindelijk had ik uitgevogeld dat ik ergens een kaartje kon pakken en ging de slagboom open. Aangezien er boven een van de poortjes een grote oranje ’t’ stond en boven mijne een groene pijl dacht ik dat er vast twee verschillende wegen waren, een tolweg en een normale snelweg. Dat was een prima redenatie totdat ik bij een enorme rij tolpoortjes aankwam. Nou de mensen die mij een beetje kennen weten dat ik niet de beste ben ik keuzes maken, maar logisch nadenken kan ik wel en stilstaan leek me ook niet heel slim. Dus ik heb maar gewoon een poortje gekozen. Het kaartje in dat apparaat gestopt en toen bleek het dat ik 8 euro moest betalen. Toch over een tolweg gereden dus? Mijn bankpas accepteerde die niet maar gelukkig had ik nog wat contact geld bij me. Dit hele proces heeft me denk ik minstens 5 minuten gekost. Gelukkig was het super rustig op de weg (ik denk in verband met Pasen) en konden de auto’s achter me makkelijk naar een ander poortje. Dat zorgde er voor dat mijn stress niveau te hanteren bleef. Ik kon mijn weg vervolgen, maar was toch constant in spanning of ik niet weer/ of nog steeds op een tolweg zat. Op dat soort momenten is het fijn dat ik gewoon even kan bellen naar het thuisfront voor opheldering. Bij Rouen ben ik van de snelweg gegaan om even te controleren of ik de goede route had (en om even snel de blaas te legen). Ik heb daarna nog 1,5 uur over de mooiste autowegen gereden dus mijn humeur was al snel weer op-en-top. Heerlijk rijden over rotonde’s met het achtergrond geluid van openvliegende laatjes en rondslingerende flessen water, hopend dat alle eieren nog heel zijn.

Ik ben aangekomen op een camperplaats in de gemeente Courtonne-la-Meurdrac. Het is hier absoluut prachtig. Omgeven door groene weilanden vol madeliefjes en paardenbloemen. Een voetbalveld, een visvijver en een picknickbankje met houten accenten dragen allemaal bij aan een idyllisch plaatje. Op een steenworp afstand ligt een begraafplaats met een kerkje waar iedere eerste zaterdag van de maand een dienst is.
Toen ik aankwam rond een uur of 6 stonden we er met twee campers. Inmiddels zijn dat er vijf geworden op een plaats waar eigenlijk maar officiële ruimte is voor vier camperaars. De vijfde gearriveerden knoopten al snel een gesprek met mij aan in het Frans om te vragen of het prima was dat ze daar stonden en hoe laat ik weg wilde gaan in verband met het moeilijker kunnen verlaten van mijn plekje. Waarna ik ze snel duidelijk heb gemaakt dat het geen enkel probleem is, dat ik morgen of overmorgen pas vertrek en dat het me best lukt om een paar keer te steken. Ik heb al meerdere Franse gesprekken gevoerd, ik heb zelfs een vriend gemaakt! Een jongetje van zo’n 6 jaar oud die naar mij toe gerend kwam om enthousiast in het vloeiend Frans te vertellen hoe mooi de zonsondergang was. Hij ratelde door over het licht van de zon ‘le soleil’ tegen de bomen ‘les arbres’ en hoe schitterend ‘magnifique’ dat wel niet was. Tenminste, dat is wat ik eruit opgemaakt heb. Helaas werd hij al snel teruggeroepen door zijn moeder, hij rende giechelend weg en we hebben nog meerdere malen naar elkaar gezwaaid.
Mijn Frans is niet per se slecht maar ook absoluut niet goed. Het lijkt me fantastisch om Frans vloeiend te kunnen spreken, wie zou ooit een hekel kunnen hebben aan zo’n prachtige taal? Het probleem is tot nu toe vooral dat ik in mijn hoofd hele gesprekken met mezelf kan voeren in het Frans zonder problemen. Maar zodra het erop aankomt en ik daadwerkelijk wil/moet praten is mijn hoofd blanco. ‘Pardon, mon Français n’est pas très bon’.
Ik ben ook eindelijk aan het leren hoe mijn camera werkt. Ik heb tien jaar geleden de Canon EOS 1100D gekocht en ik snap alle basics, ik heb weleens lopen spelen met sluitertijd, ISO en diafragma. Maar ik heb nooit echt begrepen wat dat nou allemaal deed. De optie ‘Creative Auto’ is leuk om verschillende sfeerbeelden mee te maken. Het levert allemaal meer mislukte foto’s op dan prachtplaatjes, maar het proces is heel leuk. En iedereen weet wat ze zeggen, het gaat niet om de bestemming maar om de reis ernaartoe.

18.04.22
Locatie: Courtonne-la-Meurdrac, Frankrijk
Een wekker is niet nodig op deze camperplaats, de klokken van de kerk gaan stipt om 7 uur zo’n vijf minuten lang luiden. Ik ben begonnen met tellen omdat ik benieuwd was hoe laat het was, bij de 42 ben ik gestopt. Ik heb even naar buiten gekeken, gezien dat al mijn buren er nog stonden en ik ben direct weer in slaap gevallen. Blijkbaar was ik niet de enige die wakker was geworden want toen ik om 9 uur mijn ogen weer openden zag ik de laatste camper wegrijden en stond ik alleen. Daar wilde ik graag gebruik van maken om mijn sanitair te regelen en even mijn haar te wassen. Er staat hier een ‘Flot bleu’ (hoewel deze toch echt groen was), wat echt een fantastische uitvinding is. Je betaalt één euro en dan krijg je 20 minuten lang water en kan je grijs/zwart water legen en omspoelen. Dat leek me de perfecte kans om genoeg water te halen zodat ik ook even mijn haar kon wassen. Ik heb een douchekop met pompje bij me, wat wel onhandig is is dat de batterij die er aan vast zit met de aan/uit knop niet waterdicht is. Nou zit ik motorisch best oké in elkaar, maar onhandig zijn is voor mij geen onbekende. Eind goed al goed, mijn haar is schoon, de batterij doet het nog en ik heb maar een paar vreemde blikken gekregen van omstanders.

19.04.22
Locatie: Lisieux, Frankrijk
Ik ben vanochtend achter het stuur gekropen en naar Lisieux gereden. Hoewel het geen enorme stad is, is het wel meer ‘bewoonde wereld’ dan waar ik de afgelopen dagen ben geweest. Ik had gezien dat er een basiliek en een kathedraal was. Meestal kan ik uren ronddwalen in dit soort historische/ religieuze gebouwen. Hoewel de Basilique Sainte Terese of Lisieux zeer indrukwekkend is vanaf de buitenkant, vond ik het interieur tegenvallen. Dat komt waarschijnlijk doordat het een vrij nieuw gebouw is, de bouw is gestart in 1929 en voltooid in 1954. Dus na alles even bekeken te hebben ben ik weer naar buiten gewandeld. Daar zaten allemaal kringen met jongeren met één of meerdere begeleiders die een geel lintje/vlaggetje omgeknoopt hadden. Ik ben benieuwd wat ze daar deden, op een dinsdagochtend voor de basiliek. Vervolgens ben ik doorgelopen naar de kathedraal, onderweg kwam ik ook nog een ander oud kerkgebouw tegen, Lisieux staat vol met religieuze architectuur. Het draait allemaal om ene 'Theresia van Lisieux', een Franse heilige en kerkleraar van de Rooms-katholieke Kerk. Ze is de patrones van missionarissen en het missiewerk, heilig verklaard in 1925. Na ook de kathedraal bekeken te hebben ben ik heerlijk in het zonnetje gaan zitten met een appel, een stokbroodje en wat kruidenkaas van de Carrefour. Met uitzicht op de kathedraal, mij zul je absoluut niet horen klagen.

(Nieuwe foto's zet ik er later op!)